Το γράμμα μιας φίλης, μια αληθινή ιστορία

Το δημοσιοποιώ και το μοιράζομαι μαζί σας γιατί αποδεικνύει την τεράστια δύναμη που κρύβει ο κάθε άνθρωπος μέσα του. Η Μ. Π. αποφάσισε να αλλάξει τρόπο σκέψης και τρόπο ζωής. Άρχισε ν’ αγαπάει τον εαυτό της, άρχισε να ζει. Η αλήθεια είναι ότι όλα στη ζωή είναι “Συν Αθηνά και χείρα κίνει”.

Είμαι μια γυναίκα 46 χρονών, μια γυναίκα από πολύ καλή οικογένεια μεγαλωμένη πολύ άνετα. Μια όμορφη γυναίκα που θα μπορούσε να πει κανείς πώς τα έχει όλα …παντρεύτηκα πολύ μικρή σε ηλικία 22 ετών χωρίς εμπειρίες, αυτό ήταν το μεγαλύτερο λάθος μου. Μετά από εφτά χρόνια γάμου και αφού είχα κάνει και δύο παιδιά, ζούσα συμβατικά με τον άντρα μου μόνο και μόνο για να μεγαλώσουν λίγο τα παιδιά μας.

Εκείνα τα χρόνια ερωτεύθηκα για πρώτη φορά αληθινά, κάπου κοντά στα 30 ήμουν. Βρήκα το άλλο μου μισό αλλά και εκείνος παντρεμένος ήταν με πολύ μικρά παιδιά.. Δεν θέλω να αναφερθώ σε λεπτομέρειες όμως όλα ήταν πάρα πολύ δύσκολα. Ένοιωθα εγκλωβισμένη στη ζωή μου, όλη αυτή η κατάσταση με έκανε να χάσω τον εαυτό μου στην κυριολεξία. Κάθε μέρα έκλαιγα, δεν μπορούσα να είμαι σωστή μάννα για τα παιδιά μου. Ήμουν ζωντανή νεκρή, πολλές φορές είχα σκεφτεί να δώσω τέλος στη ζωή μου, πάντα όμως τα ματάκια των παιδιών μου με σταματούσαν. Πώς θα μπορούσα να τους κάνω κάτι τέτοιο;

Λίγα χρόνια πριν είχα δει τον κ. Κοσμά Πανούτσο στην τηλεόραση σε αρκετές εκπομπές. Κάτι μέσα μου, μου έλεγε ότι πρέπει να πάω να τον βρω, να με βοηθήσει. Πράγματι πριν τέσσερα χρόνια όταν πια ένοιωθα πώς δεν μπορούσα να προχωρήσω τη ζωή μου, όταν ένοιωθα ερείπιο πήγα και τον βρήκα. Ένας πολύ ευγενικός άνθρωπος που από την πρώτη στιγμή με έκανε να τον εμπιστευτώ.

Ο Κοσμάς για μένα έγινε άγγελος πάνω στη γη. Έγινε οικογένειά μου! Έγινε ο άλλος μου εαυτός! Αυτός ο άνθρωπος με τις ικανότητές και την καθοδήγησή του με έφερε ξανά στη ζωή. Βρήκα ξανά τον εαυτό μου, την ζωντάνια μου, την δύναμή μου. Στην κυριολεξία έλαμψα ξανά και περισσότερο από πριν τον γνωρίσω. Η σχέση μου με τον άνθρωπο μου πάει από το καλό στο καλύτερο, ετοιμάζω το σπίτι πού θα μείνουμε μαζί.

Για μένα ο Κοσμάς λοιπόν είναι ο άνθρωπος που με γέννησε ξανά. Ένα ευχαριστώ δεν είναι αρκετό, αυτό που κατάφερε δεν μπορεί να συγκριθεί με τίποτα. Μού έδωσε ξανά τη ζωή μου πίσω. Είναι ένας χαρισματικός άνθρωπος πού πάνω από όλα τον αγαπώ και θα τον αγαπώ πάντα! Βρήκε με τις ικανότητες πού έχει στοιχεία του χαρακτήρα μου και της προσωπικότητάς μου θαμμένα και τα έφερε ξανά στην επιφάνεια. Με γέμισε ενέργεια! Με έκανε δυνατή για να μπορέσω με τη βοήθειά του να πάω τη ζωή μου εκεί πού θέλω! Οραματίστηκε τις προοπτικές, τις δυσκολίες για το πρόβλημά μου και ήξερε σαν καλός καπετάνιος να οδηγήσει το καράβι στο λιμάνι του. Ότι κι αν πω είναι τόσο λίγο για τον Κοσμά. Δεν βρίσκω λόγια να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου σε αυτόν τον άνθρωπο με Α κεφαλαίο.

Σ’Ευχαριστώ!

Μ. Π.