Το θάρρος είναι ουσιαστικά συνδεδεμένο με την έννοια της ευθύνης,  με το αίσθημα ότι ανήκουμε στο σύνολο,  γιατί καθρεπτίζει την εμπιστοσύνη που έχουμε στις ικανότητές μας να ξεπερνάμε ότι δυσκολίες μας επιφυλάσσει η ζωή.  Το θάρρος είναι το αντίθετο του φόβου,  ο οποίος βρίσκεται στη ρίζα κάθε κακού.  Το θάρρος μας δίνει την ευκαιρία της σωστής κρίσης,  και κατά συνέπεια οδηγεί στην αποτελεσματικότητα.  Μας δίνει την ελευθερία να χρησιμοποιήσουμε όλη μας τη φυσική δύναμη και τις διανοητικές μας ικανότητες,  την αισθηματική μας αντοχή και τη δημιουργική μας φαντασία.  Μας παροτρύνει να ζήσουμε ειρηνικά με τον εαυτό μας και με τους άλλους,  αφού δεν φοβόμαστε ούτε τους άλλους ούτε τον εαυτό μας.

Εξετάζουμε την πιθανότητα να ζήσουμε ειρηνικά με τον εαυτό μας και τους άλλους μέσα σε ένα κόσμο που δε γνωρίζει τι είναι ειρήνη.  Ίσως αυτό μας φαίνεται ακατόρθωτο.  Η εσωτερική μας ηρεμία όμως δεν εξαρτάται από τις συντεχνίες της ζωής γύρω μας.  Η ανθρωπότητα έχασε τον παράδεισο,  αν ποτέ τον είχε δηλαδή.  Η ζωή είναι πάντα γεμάτη από διενέξεις,  σκληρότητα και δυσχέρειες.  Αλλά ο θαρραλέος άνθρωπος αισθάνεται ότι ανήκει στη ζωή,  είναι σίγουρος για τη θέση του,  μπορεί να τη δει σαν ένα διάμεσο που ζει,  παράγει,  συμμετέχει και δημιουργεί.  Δε χρειάζεται τον παράδεισο,  γιατί βρίσκει την ευχαρίστηση στις δικές του επιτεύξεις,  στη δική του συμβολή και στη δική του χρησιμότητα.  Και στο θαρραλέο άνθρωπο μπορεί να συμβούν ατυχήματα,  αρρώστιες η διάφορα τραγικά γεγονότα.  Το πνεύμα του όμως μένει ακατάβλητο,  γιατί υπάρχει πάντα κάτι πού έχει να κάνει,  κάποιο έργο που θα του δώσει τη χαρά της δύναμης με την οποία η ζωή τον έχει προικίσει.  Είναι αλήθεια ότι υπάρχουν πάντα διάφορα πράγματα από τα οποία μπορεί κανείς να πάρει ευχαρίστηση,  αρκεί να είναι πρόθυμος να τα δει.

Ο κόσμος αυτός ανήκει σ’ αυτόν που δέχεται τον εαυτό του σαν ένα αδιαίρετο σύνολο.
Στη ζωή Εμείς είμαστε η Ζωή!